Ζώντας στο παρελθόν...

Τι συμβαίνει όταν στην καθημερινότητά μας ζούμε με τις αναμνήσεις του παρελθόντος, με ατέλειωτα ερωτήματα «τι θα είχε γίνει αν…». Το παρόν μας προσπερνά  σαν να μην έχει αξία μέχρι να γίνει και αυτό παρελθόν και να πάρει τη θέση του στον κόσμο των αναμνήσεων. Αρνούμαστε να μεγαλώσουμε? Μας φοβίζει ο χρόνος? Το παρόν μας μοιάζει τόσο δυσάρεστο που μας ανακουφίζει να σκεφτόμαστε σε παρελθόντα χρόνο? Φοβόμαστε να ονειρευτούμε μήπως και παγιδευτούμε σε όνειρα ανεκπλήρωτα και προτιμάμε την ασφάλεια του περασμένου? Όποια και αν είναι η απάντηση το σίγουρο είναι πως ζώντας στο παρελθόν δεν δημιουργούμε  μόνο αδιέξοδο για την προσωπική μας εξέλιξη αλλά κάνουμε την καθημερινότητα ακόμα πιο αβάσταχτη καθώς δεν υπάρχει ψυχική ενέργεια και διάθεση να την ζήσεις.  Με την ψυχοθεραπεία μαθαίνουμε να ζούμε ένα όσο τον δυνατόν πιο γεμάτο παρόν όπου το παρελθόν και το μέλλον, οι αναμνήσεις και τα όνειρα δε θα είναι εμπόδιο αλλά πηγή ανάπτυξης και δημιουργικότητας. Αγαπάμε το παρελθόν μας, άλλωστε έχει συμβάλλει στο να είμαστε όπως  είμαστε σήμερα, μα είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να αγαπάμε τη ζωή την ίδια...