Η κρίση ως απώλεια

Καθώς ζούμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και διαβάζουμε διάφορα άρθρα για αυτήν σκέφτομαι πως για τον καθένα από εμάς δε σηματοδοτεί μόνο μια απώλεια του τρόπου ζωής μας αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο μια απώλεια της εικόνας που είχαμε για τον εαυτό μας, μια απώλεια των ονείρων μας. Όπως σε κάθε μορφή απώλειας έτσι και τώρα χρειαζόμαστε να πενθήσουμε για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Τα στάδια του πένθους περιλαμβάνουν συναισθηματικές φάσεις όπου κυριαρχεί κάποιο συναίσθημα. Έτσι, ξεκινώντας από την άρνηση να δεχτούμε ότι  μπορεί να συμβαίνει αυτό σε εμάς,  νιώθουμε θυμό και θλίψη για να μπορέσουμε στο τέλος να αποδεχτούμε την απώλεια  και να διαπραγματευτούμε νέους τρόπους προσωπικής εξέλιξης. Φυσικά στα παραπάνω συναισθήματα υπάρχουν διακυμάνσεις και πισωγυρίσματα αλλά η καθήλωση  στο θυμό και στη θλίψη αναστέλλει την  δημιουργική διάθεση και την προοπτική για αλλαγή. Είναι απαραίτητο να περάσουμε από αυτές τις συναισθηματικές φάσεις και να πενθήσουμε ό,τι σημαίνει για τον καθένα μας η «κρίση» για να μπορέσουμε να «βγούμε» από αυτήν, ο καθένας με τον προσωπικό του τρόπο και να επαναπροσδιορίσουμε τις ελπίδες, τα όνειρα και στις σχέσεις μας  με τον εαυτό μας και με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας.